Ortaya atıp kendimi
Bir trenin önünde durur gibi
Durdurmak istiyorum
Kara bir tren gibi hızla gelip geçen
Zaman dediğimiz şu vakti...
Hızla gelip geçen,
Tüm sevdiklerimizi bir bir alıp giden
Gözlerinin karası gibi
Kara treni durdurmak istiyorum..
Ne gücüm yetiyor ne cesaretim
Küçücük cüssemle
Önünde dursam diyorum
Kendimede
Gücümede
Güvenemiyorum...
Ama biliyormusun
Tek birşey biliyorum
Çok özlüyorum...
Çok
Özlüyorum yemyeşil bir yaprak gibi
Dallarımda tutundugun günleri...
Aynı sudan
Aynı havadan
Beslenip
Birbirimize tutunup
Hayata baktığımız o günleri çok özlüyorum...
Gözlerini
Sonbahar öncesi umut veren yeşilini ,
Fısıltı gibi sesini ,
Son trenin gelişi gibi
Gitme vaktinden öncesini
Hülasa CANCAĞIZIM
SENİ ÇOK ÖZLÜYORUM..
Kara bir tren gibi
Gelip geçen zamanı
Durduramıyorum....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder