AlınmA

Sakın üzerine alınma yazdıklarımı

Ben sözlerimi boşluğa 

Yazılarımı;

Hayaller denizine dökülen 

Damlalara,

Hiç gelmeyen baharlara,

Bitmeyen sonbaharlara yazdım.

Kışın bitmek bilmeyen çat ayazında 

Titreyen bir kalbe, 

Ayrılık duvarlarıyla örülü 

Kopkoyu bir sürgüne,

Umutlarımın üzerine çöreklenen

Kırgınlıklara

Yalnızlıklara yazdım. 

İçimin en derinlerinden kopup gelen

Çığ gibi 

Ezip geçen 

Düşüncelere

Gözlerimle değil

Beynimde gördüğüm 

Bir resme 

Bir fırçada ben attım...

Sakın üzerine alınma yazdıklarımı

Sitemlerimi

Mühürleyip dilimde

Kalbime nokta nokta 

Hüküm edip 

Astım...

Yarım

Defalarca başlayıp defalarca yarım bıraktığım bir kitap gibisin. Ne başlayıp bitirebildim nede tümden bir kenara atabildim. Anlamak için bazen bir paragrafı bir kaç kez okursun ve yinede anlayamazsın işte aynen öyleydi bazen aklıma takılanlarla 

Sensiz

Kaç keşkeler eskittim senin yolunda

Ne belkiler tükettim

Kaç güneş battı sensiz kızıl ufukta 

Ne goncalar gül oldu

Sensiz düşen kar tanelerimi

Gökteki yıldızlarmı daha çoktu

Sayamadım...

Sayamadım sensiz kaç gün geçti 

Kaç damla yaş düştü 

Sensiz kuruyan yüreğime 

Çaresiz baktığım boş ellerime;

Düşen bir yılların kırıntıları,

Birde hayallerin avuntuları.

Şimdi sakin deniz 

Ruhumun hırçın akıntıları

Senden miras kaldı

İçimin sıkıntıları...

CANCAĞIZIM

Ahhh Cancağızım ahhh!!!

Ortaya atıp kendimi 

Bir trenin önünde durur gibi

Durdurmak istiyorum

Kara bir tren gibi hızla gelip geçen

Zaman dediğimiz şu vakti...

Hızla gelip geçen, 

Tüm sevdiklerimizi bir bir alıp giden 

Gözlerinin karası gibi 

Kara treni durdurmak istiyorum..

Ne gücüm yetiyor ne cesaretim

Küçücük cüssemle 

Önünde dursam diyorum

Kendimede 

Gücümede 

Güvenemiyorum...

Ama biliyormusun

Tek birşey biliyorum

Çok özlüyorum...

Çok

Özlüyorum yemyeşil bir yaprak gibi

Dallarımda tutundugun günleri...

Aynı sudan

Aynı havadan 

Beslenip

Birbirimize tutunup

Hayata baktığımız o günleri çok özlüyorum...

Gözlerini 

Sonbahar öncesi umut veren yeşilini , 

Fısıltı gibi sesini , 

Son trenin gelişi gibi 

Gitme vaktinden öncesini

Hülasa CANCAĞIZIM

SENİ ÇOK ÖZLÜYORUM..

Kara bir tren gibi 

Gelip geçen zamanı

Durduramıyorum....

Zan

Zannetmeki sen gidersin, 

Gider,

Biter herşey, 

Senli geldiğim yollarda

Sana geldiğim duygularım 

Yolunu bekleyen gözlerim

Yanagımdan süzülen gözyaşlarım kalır 

Her özlediğimde sızlayan yüreğim

Sıkıntıdan ritmini şaşırmış kalp 

Sana gelen 

Yollardaki ışıklar hep yeşil

Kelebekler zemheride bile canlı kalır. 

Zannetmeki sen gidersin

Gider 

Biter herşey

Yüzyıl geçse

Yürüdüğün yollarda kokun 

Koridorlarda ayak sesin

Duvarda nefesin kalır, 

Hani bana baktığın yer var ya

Orada 

Tenha zamanlarda

Korktuğum zamanlarda

Yalnız kalıp elimi uzattığım anlarda

Gözlerime değen

Yeşile çalan gözlerin kalır

Her bahar eline döktüğüm güller canlı

Şüphelerim zanlı kalır...

Zannetmeki sen gidersin 

Gider

Biter herşey

İçimde ağlamaklı

Gözleri aramaklı

Boynu bükük 

Sarkık dudaklı

Sana hasret 

Çocuk kalır...

Beğeni

Okuduğun her yazımı beğendin öylemi?

Ya okuyamadıkların , 

Ya yazamadıklarım,

Utandıklarım,

Hatırlayamadığım unuttuklarım?

Hiç gelirmi aklına 

Aklıma gelenler, 

Ve başıma gelenler ,

Gönlümden geçenler,

Gözümdem süzülenlerden,

Elimden kayıp gidenlerden haberin varmı?

Her yazımı beğenirken

Her yazımın , sonbahara dönüşünden ,

Düşen yapraktan,

Kuruyan gülden,

Kuşların göçünden 

Haberdarmısın?

Yada bihaber?

Sen yoksan natamam 

Bir ömürden 

Kavgalı bir gönülden

Suskun bir yürekten 

Neler gelir geçer?

Varmı bir fikrin

Yada zihninde zikrin? 

Beğendin yazılarımı öylemi???

Senin dünyanda 

AŞK 

Böylemi???

Dertli Dolap Hikayesi

Bir ırmağın başında sanki hayat; 

Gürül gürül akan bir ırmağın kenarında , 

Bir dolup bir boşalan , döndükçe varolan, varoldukça dönen bir dertli dolap sanki hayat...

Öyle ya hiç durmadan akan bir ırmağının kenarında dağlardan, derelerden kopup gelen kimi zaman çamurlu kimi zaman berrak kimi zaman buz kesmiş kimi zaman ılık suyu haznesine alıp bir süre döndükten sonra tekrar kaynağına yani ırmağa bırakan dertli dolap gibi hepimiz. 

Bizde hayat denen bu ırmağın içerisinde delice dönen birer su değirmeni kimi zaman o ırmaktan dalıp çıktığımızda sırtımızda hüzün kimi zaman sevinç kimi zaman huzur kimi zaman gözyaşı nasibimize düşen. Her kavuşmanın ardından haznemize yani kalbimize beynimize ruhumuza aldığımız duygu düşünce ne ise onunla bir tur dönüp , o duyguyu taşıyıp hayat ırmağına bırakıyoruz Hatıra Denizine akmak üzere her dönüşte bazen iniltiler bazen sevinç çığlıkları bazen ahlar bazen eyvahlar duyduğumuz tıpkı dertli dolabın insanları kendinden geçiren devaran sesi , gıcırtıları gibi.

Bu hayat ırmağında Nasibime düşen duygu ne ise bugüne kadar bende hep onu yaşadım bıkmadan yorulmadan. Asla pişmAn olmadım. Bildimkim ben sadece. Irmağın akışında dönen bir varlık varlığım devam ettikçe bir dalıp bir çıkacağım bu ırmağa ve aldığım suyu kendim seçmeden o ne sunduysa sineme alıp taşıyacagım ayrılık vaktş gelinceye kadar tekrar hayatın akışına bırakıp hatıra denizine yolcu edinceye kadar.

Gün gelip suyun hızına gücüne nemine soğuğuna dayanamayıp çürüyüp kopana kadar.......

Bir Dilek

Bırak şom ağız kötü söz argo isyan bende kalsın

Ben seni hep naif sakin güzel bildim , konuştugunda agzından gül kokusu yayılır yüzünde gül goncaları görürdüm. 

Dikenler, yumrular , budaklar bende 

Orkideler, menekşeler yaseminler sende olsun,,

Çamur , taş , toz , kir pas bende

Çimen , yediveren , hanımelleri sende bitsin. 

Neden biliyormusun?

Tüm dikenime , tozuma , kirime , pasıma bakmadan, bana güller, hanımelleri baharın tüm renklerini sundun, en sevdiğim çiçek yasemindi , tüm dikenlerime yaseminler sundun. 

Her baktığımda çölümde bir vaha oldun gözümde serap oldun.

Dedim ya cancağızım

Karanlıklar benim 

Gökkuşağının tüm renkleri senin olsun....

Şehrim ve sen

Yüreğimin kıyılarına vuran bir dalga gibi bazen beynimin toprağına hatıralar yağmur olup yağıyor ve teker teker filizleniyor üstü toprakla örtülü hatıralar...

Bir kücücük minibüsün içinde yanımda sen ve sana dayanmanın verdiği o çok özlediğim güven duygusu ineceğimiz yeri şehrin o zamanki en yüksek binası 8 yada 9 katlı adı "GÖKDELEN " i merakla incelerken hep orada inerdik . 

Sen genç , ben çocuk ve elinden tutupta yürüdüğümde çığlık çığlığa kırlangıçlar uçardı bilmem kaç bin yıllık eski yaşlı Kale'nin burçlarında ve gözlerim onlarda hayallerim gibi uçuşlarını izlerdim. 

Şimdi oradan geçiyorum yine bilmem kaç bün yıllık eski yaşlı kale hala orada , kırlangıçlar hala çığlık çığlığa ama elim boş, kalbim hüzünlü,  hani sen gençtin ben çocuk.... 

Hayallerim gibi uçuşan kırlangıçlar , hatıralar gibi uçuşuyor artık ve sen yoksun. Aynı yolu geçip giderken içimdeki umutlar kadar küçük kalmış gökdelenin önünden geçip gidiyorum öylesine mahsun...

Kalbimin Başkenti

Aç kalbimin kapakçığını gez 4 odasını bir bir.

Göreceksin her birinde koca bir şehir, 

İçinde harabe yıkıntı gibi duran hayaller,

Bazen en güzel serap gibi düşler,

Kimi ıssız terkedilmiş sokaklar caddeler,

Herkes her olay kendine ait şehirde yaşayıp giderken,

4 odacığın en ortada olanında cana en yakın 

Sana en yakın olanında 

Bir başşehir

En güzel bulvarlarla örülü aşk meydanında 

Sıra sıra dikilmiş güven gökdelenleri 

Sevdiklerimin hepsi su kenarında 

Mutluluktan mesut tüm çehreleri, 

Ve sen 

Sevgili

Hep başkentin tam orta yerinde

Huzur denizinin tam kıyısında

Sadece hanedana ayırdığım sarayımda kal

Gitme diğer odacıklara 

Sinirlerle , fitnelerle, harabelerle dolu o şehirlerime gitme 

Anjinalar, extrasistollerin kenti oralar

Fırtınalar bunalımlar...

Hep hakettiğin yerde

Gönlümün başkentinde kal

Tüm renklerimi 

Tüm çiçeklerimi 

Tüm kelebeklerimi al...

KÖRDÜĞÜM

Bir gün gökyüzüne çevirip bakınca kafamı  milyonlarca yıldızın içinde en parlağını arayıp bulmuştum. Ve garip bir şekilde simsiyah bir fonda milyonlarca gümüş kelebek kanat çırpıyor gibiydi sanki...

Ne bilebilirdimki o gördüğümde çoook mutlu olduğum kutup yıldızının milyonlarca kilometreden gönlüme düşen şavkının ve verdiği mutluluğun yıllar sonra hemen yanıbaşımda senin gözlerinde yansıyacağını. Işık ışık umut umut parlayacagını.

Milyonlarca yıldız içinden bir yıldızdı dikkatimi çeken; şimdi gözlerinde gördüğüm .

 O milyonlarca gümüş kelebekmi; 

inan sana her baktığımda kanatları tam yüreğimde pır pır çırpınırken;

Ben Aşkına KÖRDÜĞÜM...

SEN YOKTUN

Bir sen yoktun yanımda;

Acılar , Sancılar, uğultular, 

Boşluklar ;  

Yeri doldurulamaz sandığım nice insanlar;

Tüm yalnızlıklar , yaşanmışlıklar vardı...

Hatalarım , hesaplaşmalarım,aldanışlarım

Kuytu köşelerde ıssız gözyaşlarım;

Yalvarışlarım, yakarışlarım vardı...

Bir SEN yoktun..

Yıkıldığım anlar, 

Savrulduğum anlar,

Mütemadiyen kıvrandığım zamanlar

Sendeleyip düştüğüm uçurumlar vardı...

Bir SEN yoktun...

Oysaki 

Hayata aynı gözlerle 

Aynı renklerle baktığım sendin 

Bu kalbi yakan herşey vardı...

Söndürmeye

Bir 

Sen

Yoktun...

Merhamet dediğin

Üstü başı per perişan ,viran toz duman içerisinde gözleri yaşlı nefes nefese yorgun adı Mecnun; uzun uğraşlar sonrası yakaladıkları ceylanın gözlerine baka baka ağlarken ceylanı serbest bırakıp bitap bir şekilde dönüp aşk yoksunu gönüllere anlatmaya çalışıyordu GÖZLERİ BANA LEYLAYI HATIRLATTI!!!

Kimi zaman leylanın sokağının köpeğinin ağzını yüzünü öpüyordu Leyla dan diye, kerem aslının dizinde 32 dişini çektiriyordu bir saniyede olsa gözlerine bakabilmek dizine başkoyabilmek için, daha ferhat,daha züleyha herbirini okuyarak şekillendirdim yüreğimde atıp duran kalp organını. 

Nesnel adı kalp olsada içimde atan yürekti, Gönüldü ! İçimde oluk oluk çağlayan Aşktı , Muhabbeti MERHAMETTİ!!

Göremedin, Bilemediysen, Hissedemediysen.....

Bülbüle Son Serenat

Zaman gelir solar güller, 

Kalır dikenler,

Ne sevenin sevgisi 

Ne gözler 

Ne sözler

Kalan sadece kuru bir dal 

Acıtan dikenler...

Hadi git ey bülbül 

Şen şakrak şarkılarını

Güzel nağmelerini alda git, 

Geldi sonbahar

Döküldü nazenin yapraklar

Bitti mest olduğun kokular

Kurak bir toprakta 

Çiçeksiz kokusuz 

Kupkuru bir dal gibi

Dikenlerimle bırak beni

Git

Haydi 

Hiç tanımamış, hiç koklamamış

Hiç yanmamış gibi

Git...

Veda Rengi

Sarı neden ayrılık rengidir düşündünmü hiç??Neden ayrılığı çağrıştırır maziyi çağrıştırır? 

Sarı sonbaharın rengidirde ondan. Hatta sevdiğim, en güzel adıyla "GÜZ" rengi.

Bir ayrılık mevsiminin hüzün hali olduğundandır belki sık sık ağlar gökyüzü bulut bulut...Öyle ya aylarca tutunduğu, can bulduğu, hemhal olduğu ağaçtan koparak kırılarak ayrılışının mevsimidir GÜZ ve uzaktan düştüğü yerden hayat ağacına son nazarıdır yaprağın.Ne bir dokunuş, ne can damarından bir damla su. Kuruyarak yok olmaya mahkum o yaprağın hüzün melodisidir belki rüzgarın acı bir siren gibi çalan ıslığı. Bir kere koptu ya dalından, hayata bağlayan ağacından ya ayaklar altında un ufak olacak yada bilmediği diyarlara savrulacak bir gazelin hazin hikayesinin hüzün rengidir sarı. 

Ondandır ayrılığın rengi olması. 

Ondandır hüznü çağrıştırması...

Bir yaprağın son elvedası....

 

Sulu Sepken

Küçük ellerimle camın buğusunu silip kararan bulutlara baktığımda , kömür kokulu sınfın gri duvarlarından daha griydi bulutlar ve öğretmenin kapıyı açmasıyla yerime geçerken çoktan başlamıştı bile güz sağanağı. O ders öğrenmiştim sulu sepken'in anlamın;ı "karla karışık yağmur".

Yıllar sonra yine bir sonbahar günü anladımki verimli bir yağmur gibi yüreğimde biriken duygular , dilime dolanan kelimeler ; mesafe girdikçe , özlem girdikçe yağmur olup yağacağı yerde gönül toprağına ; yükselen bir bulut gibi soğudukça her damla kara doluya dönüşüp düştüğü zaman yaralıyor zarar veriyor. 

Tıpkı aniden bastırıp küçük dünyamın küçük penceresine vuran ve burnumu sızlatan kömür kokusuna inat ruhumu sızlatan bir korkuyla izlediğim koyu gri gökyüzünden boşalan "Sulu Sepken " gibi...

Gönlümün Gökyüzü

Bazen tek bir cümle içinde kalbimden geçen tüm paragrafları barındırıyor.Her kalemi elime aldığımda yıldırım düşmesi gibi beynime düşen o cümlenin devamı gelmiyor. Kalem felç olup beynim demansa uğruyor. Düşünüyorum neden??? Bazen sayfalara sığmazken duygularım neden bazen tek bir cümleden öteye gitmiyor, gönül perdesinde izlediğim tüm sahneler tek bir cümleye hapsoluyor. 

Düşündüm ve buldum bazı cümleler varki tek olmak istiyor eşsiz olmak istiyor ve hiçbir surette yanına kuma kabul etmiyor. 

Tıpkı sen gibi sana ait herşey gibi beni ben yapan mayam,  RUHUMUN ÖZÜSÜN

İşte o cümle:::

""SEN BENİM GÖNÜL DÜNYAMIN YILDIZ DOLU GÖKYÜZÜSÜN!""